Ana içeriğe atla

Resident Evil: Retribution




İlk filminden itibaren belli bir standartı yakalayan ve bunu beş filmdir de sürdürebilen bir yapım "Resident Evil". İlk filmin yönetmeni Paul W.S. Anderson'un iki filmlik aradan sonra dördüncü filmin yönetmenlik koltuğuna oturmuştu ve beşinci filmi yine Anderson kotarmış. Dünyayı kıyamete götüren T-Virüsü ile insanları yaşayan ölülere dönüştüren Umbrella Corporation'un karşısında ise bildiğimiz gibi Milla Jovovich var. Serinin beşinci filmi olunca seriye ortasından yeni dalış yapanlar ve hatırlamayanlar unutulmamış ve dizilerde gördüğümüz bir hatırlatma sahnesi ile filme başlamış Anderson. Zaten ayrıntılı bir şekilde neler olup bittiği üzerine çokta kafa yormanın, alt-metin okumaya çalışmanın da bir mantığı yoktur. Bu kısa hatırlatmadan sonra Alice’in Umbrella şirketinin SSCB döneminden kalma nükleer denizaltı tesislerinde tutsak olarak tutulduğunu görüyoruz. Serinin bu filmi Umbrella eski başkanının, azalan insan ırkını kurtarma adına Alice'i bu tesisten kurtarma çabalarına dönüşüyor. Anderson serinin tüm filmleri gibi aksiyon adına oldukça başarılı bir iş ortaya koyuyor. 


Serinin üç boyutla tanışan bir önceki filmi gibi bu yeni filmde üç boyutlu çekilmiş ve bir oyun uyarlaması olduğunu düşünürsek oyun estetiğine oldukça yakın seyreden serinin bu estetiğe daha da yaklaşmasına neden olmuş. Keza filmi izlerken bir film tecrübesinden ziyade oyun oynuyor gibi hissediyorsunuz kendinizi. 

Keskin kötülerinin iyi olduğu, keskin iyilerin kötü olduğu, ölenlerin geri döndüğü, klonların, simülasyonların ortamda cirit attığı seri tümünü düşününce kafa karıştırıcı olabiliyor. Fakat bunların hepsini unutup aksiyona ve eğlenceye kendinizi bıraktığınızda oldukça tatmin edici bir sonuç verebiliyor. Zaten filmin sonunda bırakılan boşlukta serinin hala devam edeceğinin sinyalini veriyor. Hazır seri devam ediyorken umarım yönetmen koltuğuna da "Russell Mulcahy" tekrar geçer. Keza seri içerisinde en parlak filmlerden bir tanesi olan "Resident Evil: Extinction" 'ı O kotarmıştı ve üç boyutla neler yapabileceğini görmek heyecan verici olabilir.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Chocolat

Erkan: Yemek filmlerini, seçtiğimiz film için uygun bulduğumuz konseptteki bir mekânda konuşmaya devam ediyoruz. Sıradaki filmimiz Lasse Hallström imzalı 2000 yapımı Chocolat… Chocolat filmi için Samet ile konuştuk. Kendinden biraz bahsedebilir misin? Samet: Bir senesi mutfak, iki buçuk yılı satış olmak üzere lüks bir çikolata kafe zincirinde toplam üç buçuk yıl kadar çalıştım. Geçtiğimiz mayıs ayında çikolata üzerine uzmanlaşmak için istifa ettim. Önümüzdeki dönemde çikolata eğitimleri alacağım. Şimdilerde sipariş üzerine çikolata yapıyorum ve çevremdeki küçük ölçekli kafelerin çikolata menülerine yiyecek - içecek konusunda danışmanlık veriyorum. Erkan:  Filme geçmeden önce biraz mekândan bahsetmekte fayda var sanırım. Maia Chocolates 2015 yılında kurulmuş, el yapımı çikolatalar üreten, Çengelköy ve Koşuyolu olmak üzere iki şubesi bulunan bir yer.  Filmdeki çikolatacıyla aynı ismi taşıyor. Çikolata konusunda bol çeşit sunuyorlar ve tasarım, sunum konusunda oldukça z...

Argo - Operasyon:Argo

                                                    Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim. Ben Affleck'in yönetmenliği oyunculuğundan daha iyi. Filmin ritmine başından sonuna kadar hâkim, ayrıca gerilim yaratma konusunda oldukça başarılı. Şah'ın devrildiği İran devriminin en hararetli günlerinde göstericiler Tahran'da ki Amerikan büyükelçiliğine girip 52 Amerikalıyı rehin alırlar. Kaçmayı başaran altı kişi Kanada elçiliğine sığınır. CIA ajanı Tony Mendez ise 6 kişiyi kurtarmak için film ekibi kumpası hazırlayarak İran'a giriş yapar. Film, her ne kadar ara sıra Amerika'ya da dokundursa da beklenildiği üzere Amerikan milliyetçiliği yapmaktan ve oryantalist bakış açısı sergilemekten kendisini alıkoyamıyor. Filmi izlemeye başlamadan önce bu beklediğim bir faktördü. Bu yüzden filmin bu kısımlarını görmezden gelip geçen yılın yabancı dilde Oscar ödülü kazan...

Sus-mak

Mimikler tükenmiş... Kelimeler, harflere ihtiyaç duyan kelimeler ... "ünlüler" düşürmüş yüzlerini, ünsüzlere ses vermek istemez artık, "ünsüzler" kimlik bunalımında... Eller dikmiş önce göz kapaklarından gözleri; sonra birbirine bağlamış gögüste kendini sımsıkı, bir daha açılmamak üzere... Herkes bana aynı şeyi soruyor bu sıralar, ağız birliği etmişçesine... - Neden konuşmuyorsun? Ben ise; su bile içmiyorum artık, kapatıyorum ağzımı. Kurumaktan dolayı yapışıyor, mühürlüyorum dudakları. Birbirinin üzerine uzanmış iki sevgili gibi... Ve içime doğru haykırıyorum... - Susmamak için...