Usta yonetmen Neil Jordan'in son filmi "Ondine"; genellikle Wong Kar Wai'yle birlikte calismalarindan hatirladigimiz goruntu yonetmeni Christopher Doyle'u da kadrosunda barindiriyor. Hal boyle olunca ilk olarak olaganustu gorsellikte bir film ortaya cikmis oluyor. Cikis noktasi olarak filme ismini veren "Ondine" mitinden yola cikarak baslayan ve masalsi bir atmosferde ilerleyen film sonlara dogru bu tilsimini yitiriyor. Neil Jordan'in filmlerinde artik asina oldugumuz o "Femme Fatale"(The Crying Game, The End Of the Affair) imgesini denize asik olan Syracuse karakteri dogal olarak denize ait bir mitten ve denizden cikariyor...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar