Altı adet animasyon sanatçısının kısa filmlerinden oluşan yapım; atmosferi, müzikleri,göstermek yerine ima ederek oluşturdukları görsel dili, animasyon aralarındaki geçişlerde bir kadının bahsettikleri (ki bunlar günlük yaşamın içinden cımbızla çıkardıkları ufak takıntıları, toplumsal korkular, öteki korkusu vs...) yer yer rahatsız edici,yer yer ürkütücü...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar