Eski hayranları için Sam Raimi'nin özüne döndüğü film olarak lanse edilmişti yapım; içerdiği kaba mizah, ve gore numaralar bunu doğrularken; yarattığı "Christine" karakterinin Peter Parker'a benzerliği (ahlaki gel gitleri, çevre tarafından kabullenilme çabaları vs...) ise yeni kuşağın Sam Raimi'yi tanımasına neden olan Spiderman'i refere ediyor...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar