Başka bir primitif-medeniyet çatışması filmi, fazlasıyla bayık. Filmdeki aşırı primitif görüntünün de medeniyetten doğduğunu falan mı söylemeye çalışmış yönetmen yoksa hepimiz ilkeliz gibi bir noktayamı kasmaya çalışmış bilemiyorum. Filmdeki ilkel karakterlerin! sanki Sokratesin yeniden doğurma yöntemini kullanarak Pai'nin içindeki potansiyeli çıkarmaları en aklımda kalan yanı oldu, ama zaten o da daha önce denenmişti. Kısaca kötü işte ya:)
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar