90'lar da Istanbul'da yasamiyordum. Genellikle misafir oyuncuydum. Kadikoy ve Istanbul sokaklarina. 90'larin Akmar pasaji ve Kadikoy sokaklarindaki Beat Kusagi etkilerini tam anlamiyla tanimaktan ziyade, gozleyebilmistim. Kaybedenler kulubu iste bu donemin icinden cikmis bir radyo programinin hikayesini anlatiyor. Filme bu acidan baktigimizda bir donem filmi oldugunu dusunebiliriz. Fakat; film gunumuzde geciyor hissiyati yasatiyor, ama bu filmi bu hissiyatla okumak gayet buyuk bir yanlislik olur. Cunku bu zamanlarin Akmar'i, Kadikoy'u ve Barlar sokagi eski halinden oldukca uzakta...Bu yuzden filmi bagli oldugu 90'lar disinda okumakta imkansiz.. Kaybedenler kulubunden fazlasiyla rahatsiz olmus bir izleyiciyim. Kendimden bi'seyler bulmus olmamin bunda etkisi suphesiz fazlasiyla var. Filmde politik bir donderme mevcut; Mete 80 darbesini kastederek " hayatimin on yilini hatirlamiyorum" diyor. Apolitize edilmis bir kusagin bireyleri olarak 90'lara geldigimizde "oylece durmayi" kutsamak politik bir mesajmis gibi gozukse ve bunu; Satre, Nietzsche, Camus gibi dusunurlerle ilistirmekte, bu dusunurler icin fazlasiyla acimasiz bir tavir olacaktir... David Fincher "Fight Club" ile X kusaginin krizine; kazanmanin herseyden feragat etmekle mumkun oldugu (Mulkiyetten tamamen siyrilma) bir oneri getiriyordu. Kaybedenler Kulubu ise, herseye sahip olup (Once sahip ol !) sonra kaybedetmis gibi takilmayi isaret eden bir imaj olusturuyor...
Yorumlar